کد مطلب:233411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
نقش امامت در زندگی
مسأله امامت و نحوه ی موضع گیری در قبال آن، حقیقتی است كه نه تنها خط مشی انسان را در طول حیات دنیوی معین می كند، بلكه سرنوشت آینده او را نیز ترسیم خواهد نمود. این كه فرد در شاه راه هدایت گام بر دارد و یا در بیراهه ی جاهلیّت قدم نهد،ثمره ی این انتخاب است. به بیان دیگر رسیدن به سعادت جاودانی و یا شقاوت ابدی نتیجه پذیرش و یا عدم قبول این اصل اصیل اسلامی است.
از اینروست كه امام رضا علیه السلام می فرمایند:
[ صفحه 12]
«من مات لایعرف ائمته مات میتة جاهلیته» [1] ؛هر كس در حالی كه عارف به امامانش نباشد، بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است.
تجاهل در مسأله امامت و عدم موضع گیری صریح در انتخاب امام و پیشوا، به معنای انكار و طرد آن از گسترده ی زندگی است و ثمره ی آن مرگ بر جاهلیت و بر جای ماندن آثار مهلك و مخرب بر مجموعه حیات انسان و فرجام بد او در دنیا و آخرت است.
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در بیانی به این حقیقت چنین تصریح دارند كه در قیامت:
یدعی كل اناس بامامهم و كتاب ربهم و سنته نبیهم [2] .
(در آن روز) هر قومی به نام امام زمانشان و كتاب پروردگار و سنت پیامبر خویش خوانده می شوند.
یكی از شواهدی كه اهمیت اصل امامت را بخوبی روشن می سازد،كلام خداوند متعال در آیه ی تبلیغ است [3] خدای سبحان در این آیه ی شریفه،نرساندن مسأله امامت را به منزله ی عدم ابلاغ رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله قلمداد فرموده است.
این سخن بدان معناست كه در موضوع امامت جای هیچ گونه تسامح و مصلحت اندیشی نیست؛ زیرا كنار نهادن امامت به معنای كنار نهادن و تعطیلی تمام دین و پذیرفتن آن - به عنوان موضوع محوری و تعیین كننده در حیات انسان و جهت گیری های او - از اهم مهمات است.
[ صفحه 13]
از اینروست كه امام رضا علیه السلام می فرمایند:
[ صفحه 12]
«من مات لایعرف ائمته مات میتة جاهلیته» [1] ؛هر كس در حالی كه عارف به امامانش نباشد، بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است.
تجاهل در مسأله امامت و عدم موضع گیری صریح در انتخاب امام و پیشوا، به معنای انكار و طرد آن از گسترده ی زندگی است و ثمره ی آن مرگ بر جاهلیت و بر جای ماندن آثار مهلك و مخرب بر مجموعه حیات انسان و فرجام بد او در دنیا و آخرت است.
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در بیانی به این حقیقت چنین تصریح دارند كه در قیامت:
یدعی كل اناس بامامهم و كتاب ربهم و سنته نبیهم [2] .
(در آن روز) هر قومی به نام امام زمانشان و كتاب پروردگار و سنت پیامبر خویش خوانده می شوند.
یكی از شواهدی كه اهمیت اصل امامت را بخوبی روشن می سازد،كلام خداوند متعال در آیه ی تبلیغ است [3] خدای سبحان در این آیه ی شریفه،نرساندن مسأله امامت را به منزله ی عدم ابلاغ رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله قلمداد فرموده است.
این سخن بدان معناست كه در موضوع امامت جای هیچ گونه تسامح و مصلحت اندیشی نیست؛ زیرا كنار نهادن امامت به معنای كنار نهادن و تعطیلی تمام دین و پذیرفتن آن - به عنوان موضوع محوری و تعیین كننده در حیات انسان و جهت گیری های او - از اهم مهمات است.
[ صفحه 13]
[1] بحارالانوار 84 / 23.
[2] مجمع البيان، ذيل آيه ي 71 سوره ي اسراء.
[3] «يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالتة» (مائده: 67).